देशातील आगामी राष्ट्रपतीपदाच्या निवडणुकीच्या पार्श्वभूमीवर भाजप रायसीना हिलवर पाठवता येईल अशा उमेदवाराच्या शोधात आहे. मात्र, भाजपसाठी (BJP) ही लढत अतिशय आव्हानात्मक असेल कारण सर्वच प्रादेशिक पक्ष त्याच्याशी मुकाबला करण्याच्या तयारीत आहेत. या निवडणुकीबाबत आजपर्यंत सत्ताधारी आणि विरोधकांकडून कोणतेही गांभीर्याने पाऊल उचलण्यात आलेले नाही, हे विशेष. संसदेतील संख्याबळामुळे सत्ताधारी पक्षाला निवडणूक जिंकण्याचा विश्वास वाटत असेल तर विरोधकांमध्येही अंतर्गत मंथन सुरू आहे.
मात्र, विरोधकांची एकजूट भाजपची समीकरणे बिघडू शकते. पंतप्रधान मोदी अटलबिहारी वाजपेयींचा मार्ग अनुसरून विरोधी एकजुटीचे आव्हान पेलवू शकणारा उमेदवार उभा करतील का, हा मोठा प्रश्न आहे. 2002 मध्ये एपीजे अब्दुल कलाम यांच्या उमेदवारीमुळे विरोधी गटात फूट निर्माण झाली होती. मात्र, यावेळी परिस्थिती थोडी वेगळी आहे. कारण भाजपची ताकद आता जास्त आहे.
सध्या भाजपचे लोकसभेत 300 आणि राज्यसभेत सुमारे 100 खासदार आहेत. राष्ट्रपतीपदाच्या उमेदवाराच्या मुद्द्यावर सत्ताधारी पक्षाची सूत्रे गप्प आहेत. मात्र, या मुद्द्यावर निष्कर्षापर्यंत पोहोचण्यासाठी संघाच्या नेत्यांसोबत अनेक बैठका झाल्या आहेत. वाजपेयींनंतर यूपीएने राष्ट्रपतीपदाच्या निवडणुकीत प्रतिभा पाटील आणि प्रणव मुखर्जी यांना उभे करून त्यावेळी एनडीएचा भाग असलेल्या पक्षांचा पाठिंबाही मिळवला होता.
2002 च्या राष्ट्रपतीपदाच्या निवडणुकीत अटलबिहारी वाजपेयी यांनी एपीजे अब्दुल कलाम यांना उभे करून समाजवादी पक्षासारख्या विरोधी पक्षांचा पाठिंबाही मिळवला होता. कलाम यांची राष्ट्रपती म्हणून निवड करण्यासाठी वाजपेयींनी डाव्या संघटनांना वगळून काँग्रेस आणि इतर प्रादेशिक पक्षांची यशस्वीपणे एकजूटही केली होती. एपीजे अब्दुल कलाम यांना जवळपास 90 टक्के मते मिळाली. टीएमसी, शिवसेना, बीजेडी यांनीही कलाम यांना पाठिंबा दिला आणि तामिळनाडू कनेक्शनमुळे द्रमुक आणि एआयएडीएमकेही एकत्र आले.